Van westerse luxe naar Indonesische real-life!
Door: Neeltje
Blijf op de hoogte en volg Marloes de Graauw /
06 November 2011 | Indonesië, Soreang
Hoi allemaal!
Nog maar 1,5 week verder en nu alweer een boel nieuwe ervaringen! Maar voor we over Soreang gaan schrijven eerst nog een update over onze laatste week bij de Public Health/Family Medicine.
Op de maandag dat onze ouders vertrokken hoorden wij dat wij niet meer naar de Klinik hoefden te komen. Er was geen programma meer voor ons en dus zouden we een hele week 'nix te doen' hebben. Gelukkig mochten wij, na veel zeuren van onze kant, toch nog een dagje meekijken op een PUSKESMAS (Pusat Kesehatan Masyarakat = Community Health Center = soort combinatie van een huisartsenpraktijk en GGD voor de arme mensen). Een hele ervaring, zeker na ons bezoek bij de Klinik, die voor de rijke mensen is. De PUSKESMAS is een groot aftands gebouw (plafond is niet af en electrische draden hangen overal rond te bungelen). Wel kun je er veel poli's vinden (algemene, zorg voor moeder&kind, TBC, ouderen, kinderen) en is er zelfs een tandarts waar je naartoe kan. Over dat laatste gesproken: vanuit de algemene poli kun je direct in de tandartsen kamer kijken en meegenieten hoe er tanden getrokken worden (stoel staat rechtop, zuster houdt het hoofd van de patiënt vast en de tandarts trekt de tand met zo'n hele grote tang (platbektang/combinatietang --> opgezocht op internet, haha), precies zoals in de Fata Morgana in de Efteling, brrr....).
De volgende dag mochten Marloes en ik mee naar een POSYANDU (Pos Pelayanan Terpadu = Integrated Health Service Posts = soort van consultatiebureau midden in een kampung) om te zien hoe kinderen hier ingeent worden tegen polio en mazelen: een drukte van gewelste! Zo'n 65 kindjes zaten al in de startblokken toen wij aankwamen (per ambulance, haha). Marloes en ik hebben de nuttige taak gehad om de kinderen te merken met nagellak als de vaccinatie gegeven was. Alle kindjes natuurlijk huilen als speenvarkentjes, maar gelukkig maakten de ballon en het zakje snoep toch snel alles weer goed :)
En toen ging onze derde en laatste maand in: stage in het ziekenhuis van Soreang (dorpje met evenveel inwoners als Nijmegen, ong. 20 km van Bandung vandaan ofwel: 2 uur rijden!). In Soreang slapen wij in een echt Indonesisch huis/appartement en dit is dan ook meteen ons eerste obstakel: te harde of te zachte bedden met idem kussen, 1 kledingkast voor al onze kleding (4 vrouwen!), keuken gemaakt voor lilliputters en vooral.... een echte Indonesische 'badkamer' met een hurkwc. Even voor de duidelijkheid: met dit ene gat moeten wij het doen, dus zowel onze kleine als grote behoeften als douchen (met een schepemmertje KOUD water), tanden poetsen en de afwas doen. Neem het van ons aan: DAT IS WENNEN ;)
Ook het ziekenhuis leven ging weer van start. Marloes is begonnen op de interne geneeskunde en heeft zowel op de poli als op de afdeling mee kunnen kijken. Ook heeft zij een 'zeer interessante' nachtdienst meegelopen, waarin ze een open breuk van een pink heeft gezien. De patiënt in kwestie moest trouwens nog wel even een röntgenfoto laten maken (ehm... om te kijken of het echt gebroken was???:P)
Ikzelf ben begonnen op de afdeling obstetrie&gynaecologie en ook hier gaat het er weer helemaal anders aantoe dan ik gewend ben. Zwangere vrouwen hebben hier namelijk niet een kamer voor zichzelf als zij moeten bevallen, nee, zij liggen 'gezellig' met 3en naast elkaar. Ook op de afdeling liggen de verschillende patiënten door elkaar, het lijkt niet uit te maken of ze zojuist bevallen zijn, een miskraam of buitenbaarmoederlijke zwangerschap hebben gehad of hun baarmoeder verwijderd is. Verder hebben we een 'afdelings-kat' die af en toe langs komt lopen. Hoe onhygiënisch ook, de verklaring dat de kat er rondloopt is divers: 1. het brengt geluk voor de zwangeren, 2. de kat komt op de vis-geur van de bevallende vrouwen af, 3. de kat kan geen bordjes lezen, dus weet niet dan die niet binnen mag komen. Tsjah...
Verder voelde ik me de eerste 'nachtdienst' al een hele pief, omdat ik flink wat mee mocht helpen tijdens een bevalling: ik mocht de baby er uit halen, de placenta verwijderen&nakijken en nog een spuit geven ook! En dat terwijl er zeker 4 verloskundigen, 2 verpleegkundigen, 1 resident en 1 co-assistent meekeken, stonden te lachen en foto's stonden te maken van onze blanke/buléh!
De komende drie weken zullen we nog aan het werk zijn in Soreang. Hier hebben we helaas geen internet, maar als we Bandung aandoen in de weekenden zullen we zeker weer een nieuw stukje schrijven!
Wens ons succes! (jullie ook allemaal natuurlijk)
En trouwens: Selamat Idul Adha! (we hebben de hele nacht kunnen genieten van de imams!:))
Veel liefs,
Marloes en Neeltje
Nog maar 1,5 week verder en nu alweer een boel nieuwe ervaringen! Maar voor we over Soreang gaan schrijven eerst nog een update over onze laatste week bij de Public Health/Family Medicine.
Op de maandag dat onze ouders vertrokken hoorden wij dat wij niet meer naar de Klinik hoefden te komen. Er was geen programma meer voor ons en dus zouden we een hele week 'nix te doen' hebben. Gelukkig mochten wij, na veel zeuren van onze kant, toch nog een dagje meekijken op een PUSKESMAS (Pusat Kesehatan Masyarakat = Community Health Center = soort combinatie van een huisartsenpraktijk en GGD voor de arme mensen). Een hele ervaring, zeker na ons bezoek bij de Klinik, die voor de rijke mensen is. De PUSKESMAS is een groot aftands gebouw (plafond is niet af en electrische draden hangen overal rond te bungelen). Wel kun je er veel poli's vinden (algemene, zorg voor moeder&kind, TBC, ouderen, kinderen) en is er zelfs een tandarts waar je naartoe kan. Over dat laatste gesproken: vanuit de algemene poli kun je direct in de tandartsen kamer kijken en meegenieten hoe er tanden getrokken worden (stoel staat rechtop, zuster houdt het hoofd van de patiënt vast en de tandarts trekt de tand met zo'n hele grote tang (platbektang/combinatietang --> opgezocht op internet, haha), precies zoals in de Fata Morgana in de Efteling, brrr....).
De volgende dag mochten Marloes en ik mee naar een POSYANDU (Pos Pelayanan Terpadu = Integrated Health Service Posts = soort van consultatiebureau midden in een kampung) om te zien hoe kinderen hier ingeent worden tegen polio en mazelen: een drukte van gewelste! Zo'n 65 kindjes zaten al in de startblokken toen wij aankwamen (per ambulance, haha). Marloes en ik hebben de nuttige taak gehad om de kinderen te merken met nagellak als de vaccinatie gegeven was. Alle kindjes natuurlijk huilen als speenvarkentjes, maar gelukkig maakten de ballon en het zakje snoep toch snel alles weer goed :)
En toen ging onze derde en laatste maand in: stage in het ziekenhuis van Soreang (dorpje met evenveel inwoners als Nijmegen, ong. 20 km van Bandung vandaan ofwel: 2 uur rijden!). In Soreang slapen wij in een echt Indonesisch huis/appartement en dit is dan ook meteen ons eerste obstakel: te harde of te zachte bedden met idem kussen, 1 kledingkast voor al onze kleding (4 vrouwen!), keuken gemaakt voor lilliputters en vooral.... een echte Indonesische 'badkamer' met een hurkwc. Even voor de duidelijkheid: met dit ene gat moeten wij het doen, dus zowel onze kleine als grote behoeften als douchen (met een schepemmertje KOUD water), tanden poetsen en de afwas doen. Neem het van ons aan: DAT IS WENNEN ;)
Ook het ziekenhuis leven ging weer van start. Marloes is begonnen op de interne geneeskunde en heeft zowel op de poli als op de afdeling mee kunnen kijken. Ook heeft zij een 'zeer interessante' nachtdienst meegelopen, waarin ze een open breuk van een pink heeft gezien. De patiënt in kwestie moest trouwens nog wel even een röntgenfoto laten maken (ehm... om te kijken of het echt gebroken was???:P)
Ikzelf ben begonnen op de afdeling obstetrie&gynaecologie en ook hier gaat het er weer helemaal anders aantoe dan ik gewend ben. Zwangere vrouwen hebben hier namelijk niet een kamer voor zichzelf als zij moeten bevallen, nee, zij liggen 'gezellig' met 3en naast elkaar. Ook op de afdeling liggen de verschillende patiënten door elkaar, het lijkt niet uit te maken of ze zojuist bevallen zijn, een miskraam of buitenbaarmoederlijke zwangerschap hebben gehad of hun baarmoeder verwijderd is. Verder hebben we een 'afdelings-kat' die af en toe langs komt lopen. Hoe onhygiënisch ook, de verklaring dat de kat er rondloopt is divers: 1. het brengt geluk voor de zwangeren, 2. de kat komt op de vis-geur van de bevallende vrouwen af, 3. de kat kan geen bordjes lezen, dus weet niet dan die niet binnen mag komen. Tsjah...
Verder voelde ik me de eerste 'nachtdienst' al een hele pief, omdat ik flink wat mee mocht helpen tijdens een bevalling: ik mocht de baby er uit halen, de placenta verwijderen&nakijken en nog een spuit geven ook! En dat terwijl er zeker 4 verloskundigen, 2 verpleegkundigen, 1 resident en 1 co-assistent meekeken, stonden te lachen en foto's stonden te maken van onze blanke/buléh!
De komende drie weken zullen we nog aan het werk zijn in Soreang. Hier hebben we helaas geen internet, maar als we Bandung aandoen in de weekenden zullen we zeker weer een nieuw stukje schrijven!
Wens ons succes! (jullie ook allemaal natuurlijk)
En trouwens: Selamat Idul Adha! (we hebben de hele nacht kunnen genieten van de imams!:))
Veel liefs,
Marloes en Neeltje
-
06 November 2011 - 06:58
De Marlisa's:
Succes jullie laatste maandje!! (en met jullie nieuwe badkamer...;) )
-
06 November 2011 - 08:41
Stefan En Miranda :
hallo
wat weer een mooi verhaal wat jullie mee maken super hoor
groetjes stefan en miranda -
06 November 2011 - 08:43
Kees En Liane:
Nou weer een heleboel gebeurd daar bij jullie. Jullie zijn aan de bekende laatste loodjes begonnen en wij hopen dat jullie die net zo goed doorlopen als de rest. Wij zijn hartstikke trots op jullie. Groetjes, kusjes en een heleboel knuffels! -
06 November 2011 - 09:19
Es:
Nu gaat het echte avontuur pas beginnen. Back to basic, want cheesecake worden weer ingeruild voor piepers!! Have fun, x -
06 November 2011 - 10:05
Tante Toos:
Neeltje en marloes
nog veelsucses
ren nog vele
mooie Dagen
Brabant -
06 November 2011 - 10:56
Henk En Gemma::
Ik ben blij dat ik DAAR niet naar de tantarts hoef.Nu snap ik waarom " Dirwan" zo bang is voor de tandarts.
Veel succes, en al heel snel komen jullie vriendjes, denk daar maar aan.
Jullie overleven dit wel, denk ik.
Komt Sint en Piet daar OOK op 13 november aan? En mogen jullie OOK je schoen zetten op 5 december net als wij?
Groetjes en een dikke X
-
06 November 2011 - 12:48
Fam Van Osta:
hoi lieve meiden
Jullie hadden weer een heleboel te vertellen. Mooie foto's ook. We hoorden van de ouders dat het een geweldige ervaring was en ook die hadden mooie foto's gemaakt. Nu nog even back to basic en dan lekker gaan reizen met jullie vrienden.
Nou meiden nog veel plezier daar wij kijken uit naar de komst van sint nicolaas en jullie naar die mannen. Beide spannend toch? Wat zou er toch in die schoen zitten? Pas goed op jullie zelf en dikke kussen van Peter Marianne en Anneleen -
06 November 2011 - 12:49
Mari En Sjan.:
Hoi meiden,wat een super verhaal weer,en wat maken jullie veel mee.We hopen dat jullie nu ook weer genieten van jullie stage plaats en vooral van jullie nieuwe slaapplek {Badkamer in bizonder}Geniet nog van de laatste tijd daar.Groetjes van ons allemaal. -
06 November 2011 - 15:19
Mariette En Pieter:
Veel succes dames in the middle of nowhere! -
07 November 2011 - 22:48
Maud:
hee hee! dat klinkt lekker allemaal! wat bizar af en toe he, de andere kant van de wereld.. het koude douchewater daar moet ik het 9 van de 10x ook mee doen:P en wij hebben vandaag meegelopen bij de kinderopvang in riobamba, ook gevalletje anders, minder hygiene enzo.. hahha.. veel succes komende weken en het nieuwe verhaal zien we wel weer vershcijnen! x
-
11 November 2011 - 06:58
Martje :
Hoi meiden,
Echt bizar om te lezen hoe het er daar aan toe gaat en dan te bedenken welke regels er hier zijn! De ziekenhuishygienist kan zich uitleven daar!
Ben benieuwd wat jullie allemaal nog meemaken, heel veel plezier nog die laatste weken!
Liefs. -
14 November 2011 - 21:05
De Jochempjes:
Hallo meiden,
Wederom een prachtig verhaal!
Succes met jullie laatste periode. Zal wel weer mooie verhalen opleveren.
Groetjes Jack, Nancy en Sam -
23 November 2011 - 14:09
Kevin:
Mooi verhaal dames! Vooral die tandarts weten jullie erg mooi te beschrijven: zie het al zo voor me ;)
Succes/veel plezier!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
